Εγώ λοιπόν δεν είχα άγχος ποτέ. Ούτε στις πανελλήνιες, ούτε στις εξεταστικές, ούτε στην αρχή της δουλειάς μου.
'Ομως απέκτησα. Και δεν φταίει το επάγγελμά μου γι αυτό. Όταν πιστεύεις ότι κάτι το κάνεις καλά τότε δεν σου δημιουργεί άγχος.
Όμως το κράτος με έχει κάνει να μην νιώθω το στομάχι μου. Όταν σε μία βραδιά τα αλλάζει όλα στα Δημ έργα που ασχολούμουν και αναγκάζομαι να αλλάξω πορεία.
Όταν μου χρωστάει χρήματα έξι χρόνια αλλά από την άλλη με φορολογεί έξτρα κάθε χρόνο και τα ζητάει τώρα. Όταν αναγκάζομαι να πληρώνω το ΦΠΑ για χρήματα που δεν έχω εισπράξει. Και παίρνω δάνειο γι αυτό. Και ενώ στην αρχή έβγαζα την δόση του από τα άλλα, περιμένοντας να πληρωθώ από το δημόσιο, έρχεται και η κρίση στην οικοδομή και όχι μόνο και λιγοστεύουν και τα άλλα και πλέον δεν βγαίνει η δόση. Και περιμένεις να πληρωθείς από το δημόσιο κάνοντας αγωγή για να πάρεις σειρά και αυτό ζητάει αναβολή και σε πάει ένα χρόνο πίσω. και θα πάει και μισό χρόνο ακόμα πίσω για να βγεί η απόφαση. Και εν τω μεταξύ η τράπεζα ζητάει. Και δεν ζητάει μόνο από εμένα αλλά και από αυτούς που συνεργάζομαι. Οι οποίοι σταμάτησαν να με πληρώνουν και αυτοί.
Είναι δυνατόν να μην έχεις άγχος?
Πως το αντιμετωπίζω? έγραψα εδώ και μου μειώθηκε. Γιατί ξέρω ότι υπάρχουν κάποιοι που καταλαβαίνουν.